اختلال بویایی پس از سانحه (PTOD) که به طور عمده در اثر آسیب به سر ایجاد می‌شود، با ایجاد تغییراتی در ساختار و عملکرد مناطق پردازش بویایی مغز مرتبط است. باتوجه به این‌که آموزش و قرار گرفتن مکرر در معرض بوها، منجر به افزایش توانایی بویایی می‌شود، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی ایران با انجام یک طرح تحقیقاتی، تأثیر یک تمرین بویایی ۱۶ هفته‌ای را بر عملکرد بویایی و ساختار مغز بررسی کردند.
در این مطالعه از روش «تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی» یا fMRI برای بررسی همبستگی بین ساختار و شبکه کارکردی مغز بیماران با اختلال بویایی استفاده شد.
به گزارش موپنا، بررسی‌های این مطالعه نشان داد که آموزش ۱۶ هفته ای بویایی منجر به بهبود قابل توجه عملکرد بویایی در گروه‌های آموزش دیده شده است. همچنین روش آموزش بویایی، باعث افزایش حجم بخش بویایی در سمت راست مغز و ضخامت و حجم کورتکس در نواحی از مغز گروه آسیب‌دیده شد. به علاوه در این مطالعه مشاهده شد که آموزش بویایی باعث افزایش فعالیت کارکردی و شبکه اتصالات کارکردی در گروه‌های آموزش دیده شده است.
به گفته پژوهشگران این تحقیق؛ استفاده از روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی، می‌تواند اثربخش بودن آموزش بویایی را به صورت کمی اندازه گیری کند و این ابزار تشخیصی می‌تواند به عنوان بخشی از اقدامات تشخیصی در کلینیک مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی همبستگی بین ساختار و شبکه کارکردی مغز بیماران با اختلال بویایی ناشی از تروما درمان شده به روش آموزش بویایی، با استفاده از fMRI» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و علی شاکری زاده، سید کامران کامروا، آرش زارع صادقی، ابوالحسن رضائیان؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی ایران در انجام این طرح تحقیقاتی مشارکت داشتند.
این یافته‌ها به صورت مقاله علمی منتشر شده و از طریق این لینک زیر قابل دسترسی است:
انتهای پیام
